Vandaag naar Van Praag

maxvpraagTussen een stapel platen in de kringloopwinkel vond ik een stickertje van ‘Max v. Praag’s Platen speciaalhuis b.v.’. Dit was een heel imperium, dat op zijn hoogtepunt 7 filialen in Utrecht had. Oprichter was liedjeszanger Max van Praag, die in de jaren ’40 en ’50 erg populair was en nu zijn zangcarrière aan het afbouwen was.

Hij begon in 1959 met een winkel aan de Amsterdamsestraatweg. Max haalde geregeld de publiciteit door de sterren die hier kwamen signeren, van The Blue Diamonds tot Trini Lopez. In 1964 opende hij een zaak in het centrum aan de Steenweg, waarna winkels volgden in Tuindorp, Overvecht, Kanaleneiland en 2 in Hoog Catharijne. Zijn zoon, presentator Chiel van Praag werkte ook enige jaren in de zaak.

De sticker moet van na 1974 zijn, want toen werd de winkel in Hoog Catharijne geopend. Toen ik begin jaren ’90 in Utrecht kwam wonen, waren de speciaalwinkels al uit het straatbeeld verdwenen. In 1982 werd de zaak in Hoog Catharijne aan Free Record Shop verkocht. Twee jaar later sloten de laatste twee winkels van Van Praag, in Kanaleneiland en Overvecht.

Een belangrijke reden voor het faillisement was dat de opmars van de cd niet genoeg was gevolgd. Ook stegen de huurprijzen van de winkelpanden en was er relatief veel personeel in dienst. Mogelijk speelde ook de afnemende gezondheid van Max van Praag een rol. Uiteindelijk overleed hij in 1991.

Op internet vond ik de nodige info over de muziekketen. Zo heeft het Utrechts Archief een foto van de voorgevel van de platenwinkel in de Steenweg.

Rini van Iperen herinnert zich in De Oud Utrechter: “Iedere zaterdagmorgen om klokslag negen uur was ik bij Max van Praag in de winkel om de plaatjes uit te zoeken die in het weekend in de dansschool gedraaid zouden worden. Ik was destijds kind aan huis in de platenzaak van Max en mocht zelfs achter de toonbank de plaatjes opzetten. Vier pick-ups stonden er in het kleine winkeltje aan de Steenweg. […] Beneden in het pand stonden de platen en op de eerste verdieping werden ook pick-ups en radio’s verkocht. Volgens mij sliep Marga destijds boven de zaak.”

Stanlog memoreert: “Platen kocht je in de Winkel van Max van Praag, een Utrechts begrip. En als ik het wel heb familie van Chiel van Praag, Marga van Praag en van de oud-voorzitter van dat voetbalclubje uit de hoofdstad. Smalle lange winkel in winkelcentrum Overvecht. Met bakken vol platen, een toonbank met van die koptelefoonhoorns erin, zodat je ter plekke kon horen waar je spaargeld aan op ging.”

Muziekfanaat Ingrid heeft een vergelijkbarte herinnering: “De Roelantdreef was, in mijn herinnering, een lange winkel die tot helemaal achterin vol stond met LP’s. Ze hadden van die ouderwetse witte koptelefoonhoorns, zoals je die toen had, waarmee je de platen eerst van te voren kon beluisteren.”

Robert Long droomde als jongen: “Max van Praag was zanger en eigenaar van een platenzaak bij ons in Utrecht. Toen ik twaalf, dertien was, liep ik elke dag wel een keer langs zijn winkel. Als ik er bijna was, begon ik hardop te zingen in de hoop dat Max naar buiten zou komen en zou zeggen: ‘Hee jongeman, kom jij eens even hier. Wat heb je een mooie stem!'”

Op dureco.web-log.nl: “Mijn eerste telefonische klant was de oude zanger Max van Praag”die in Utrecht een aantal platenzaken runde. Ik trachtte bij te verkopen maar op alles wat ik voorstelde kreeg ik nul op rekest.’

Dochter Marga haalt herinneringen op aan haar vader: “In 61 was hij gestopt met zingen om zich uitsluitend te bemoeien met z’n Utrechtse platenzaken; Van Praag’s Platen Speciaalhuis. Hij adverteerde met: “Vanaf vandaag voor al uw grammofoonplaten naar Max van Praag”.

De opkomst en ondergang van Max Van Praags platenzaken wordt uitgebreid beschreven in het boek dat Marga schreef samen met Ad van Liempt: Jaap & Max: Het verhaal van de broers Van Praag (Nijgh & Van Ditmar, 2011). Daarin staat dat oudere broer Jaap ook een platenzaak had: al in de jaren ’30 werd hij eigenaar van His Master’s Voice aan het Spui in Amsterdam.

Zie ook het artikel Utrechtse platenzaken – toen en nu.

– oorspronkelijk gepost in april 2008: update december 2011 –

Reacties

  1. Ik kan me nog vaag Max van Praag herinneren. In Overvecht zat ook een winkel, en volgens mij kwam ik er wel eens met één van mijn ouders. De opvolger van Max van Praag in Overvecht was Trendsetter Records. Ik was gefascineerd door het hologram van het Prince-album Diamonds and Pearls die daar op de deur was geplakt. Maar ook zij moesten het onderspit delven nadat eerst Music Store en later ook Free Record Shop zich in het winkelcentrum vestigden. Als je Trendsetter googelt vind je alleen een pdf’je bij de gemeente met daarin de machtiging aan de directeur van de RHD om tegen ze te prodcederen. In Overvecht zit nu trouwens alleen nog maar Free Record Shop. Het kan verkeren.

  2. Ik vind ook vaak oude stickers van Staffhorst Muziek op de tweedehands platen die ik in het Utrechtse stadje U. koop, met – geloof ik – drie vestigingen in Utrecht, waarvan 1 aan de Antonius Matthaeuslaan. Het vervelende van die Staffhorst-stickertjes is dat je ze niet meer van de plaat af krijgt!

  3. graag even mijn reactie op bovenstaande stuk:
    “Een belangrijke reden voor het faillisement was dat de opmars van de cd niet genoeg was gevolgd.”.
    DIT was echter NIET de schuld van de bedrijfsvoering maar van de bank, in dit geval de NMB of wel nu, ING. Zij wilde niet meegaan in de cd’s waardoor er geen extra krediet werd verstrekt om in CD’s te investeren. Hierdoor bleef men te lang achter met de omzetting van de voorraden van LP’s en singles naar CD’s.
    Het was dus de schuld van de bank en NIET van Max /Chiel van Praag in deze!..

    En nog een correctie op het artikel van Rini van Iperen. Marga heeft nooit boven de winkel geslapen want die wilde niks met de zaak van doen hebben. Idd was Rini vaste klant die op zaterdagmorgen altijd stond te wachten om de nieuwste plaatjes te kopen. Het personeel had bakjes gemaakt voor dj’s die wekelijk binnenkwamen zoals voor Rini van danschool zegers. Maar ook de dj’s van de Dietsche en Hordijk.. en later cartouche.

    Zelf heb ik 10 jaar met veel plezier bij Max van Praag gewerkt op Hoog catharijne en soms op andere vestigingen. Ik ben er trots op dat ik deze familie heb mogen leren kennen. Ik was een van de weinigen die ook bij hen thuis in Hilversum mocht komen. Tot aan de dood van Max en die van Sari (de vrouw van Max) kwam ik regelmatig een bakkie doen.
    Ook nu kom in Chiel en zijn zoon Maarten regelmatig tegen en voelt het altijd weer als thuiskomen.