Afgeschreven

In 1993 was vinyl allang niet salonfähig meer. Platencollecties waren massaal gedumpt, ten faveure van de superieure glimmende schijfjes. Platenzaken heetten nu cd-winkels. In bibliotheken werden de krakende artefacten nog zelden uitgeleend. Het filiaal in Bunnik, waar ik kortstondig woonde, kon zijn ruimte wel beter benutten dan voor de opslag van afgeschreven geluidsdragers. De bieb deed daarom alle grammofoonplaten van de hand in een grote uitverkoop.

Van deze happening kan ik me slechts flarden herinneren, maar ik voelde ongetwijfeld de adrenaline flink stromen. Alle platen waren een gulden, een buitenkans voor een armlastige student om flink wat muziek op de kop te tikken (een cd kostte minstens 40 gulden). Er waren een handvol andere kapers op de kust, zonderlingen die net als ik ook nog een pick-up hadden. Het was dus zaak om als eerste de interessante bakken te bereiken, toen de verkoop van start ging.

De letter ‘C’ was voor mij. In no time had ik een stapel Claw Boys Claw, Cocteau Twins, Comsat Angels en Cure onder mijn arm. Halverwege het alfabet deed ik ook goede zaken, met Joy Division, Killing Joke, Kraftwerk en New Order. In de overige bakken bleven slechts kruimels achter. Ergens achteraan vond ik Swordfishtrombones. Tom Waits beschouwde ik als volwassenenmuziek, maar ik had eens gelezen dat deze elpee een Klassieker was. Toch maar meenemen voor een piek.

Thuisgekomen probeerde ik de hoezen te ontdoen van de onflatteuze bibliotheekstickers, met wisselend succes. Ondertussen luisterde ik naar de zwaar bevochten aanwinsten, die vaak flink hadden geleden van te zwaar afgestelde toonarmen en te weinig verwisselde naalden. De plaat van Waits was niet direct mijn favoriet, maar overleefde wel alle volgende verhuizingen naar steeds iets betere studentenkamers.

De info op de binnenhoes doet me constateren dat de lp 15 keer werd uitgeleend tussen 1984 en 1989. Er zit nog een herinneringsbriefje bij dat de uitleentermijn afloopt op 28 maart 1989. Daarna heeft de plaat vermoedelijk een paar jaar werkloos in de bakken gestaan, tot ik me erover ontfermde.

Annno 2010 is Swordfishtrombones natuurlijk verkrijgbaar als geremasterde cd. En er is, wat 15 jaar geleden ondenkbaar leek, een nieuwe vinyl-uitgave, inclusief mp3-download. Toch hou ik het bij m’n afgeschreven exemplaar. De tikjes en kraakjes zijn allang versmolten met de muziek en zijn historie koester ik.