Het Uur van de Wolf zond ooit een mooie documentaire uit: ‘John Lennons Jukebox’. Enkele jaren geleden is het draagbare apparaat teruggevonden waarmee Lennon muziek luisterde: een rechthoekige houten kist van 15kg met een jukebox-mechaniek, gevuld met veertig 45-toerenplaatjes en door Lennon zelf geschreven songtitels (soms mét spelfouten).
Allemaal plaatjes die een belangrijke rol speelden bij de muzikale vorming van John Lennon en die soms opvallende overeenkomsten hebben met Beatle-hits. Lennon had een voorkeur voor uiteenlopende, met name Amerikaanse muziek. Rhythm and blues, soul, folk en rock ’n roll. Blanke en zwarte muziek. Inmiddels is er overigens een dubbel-cd verschenen met alle singles uit Lennons jukebox.
Mooi om te zien hoe de documentairemakers met Lennons jukebox onder hun arm (die ze de originele iPod noemden) or bij de makers van de hits langsgingen, zoals Booker T & the MG’s, Fontella Bass (de enige zangeres, met ‘Rescue Me’) The Isley Brothers, The Lovin’ Spoonful etc. Meestal voelden ze zich erg gevleid, soms vonden ze dat ze niet genoeg erkenning hebben gekregen voor hun invloed op de Beatles. Net als in het programma Single Luck wilden de artiesten-op-leeftijd nog wel een keer hun hit spelen. Mooi om Donovan te horen vertellen hoe hij John Lennon de fijne folk-kneepjes leerde in India en om hem ‘Dear prudence’ te horen zingen, dat volgens Donovan een direct gevolg was van de folk-invloed.
Ik wil ook een jukebox. Vol met plaatjes die je leven kunnen veranderen.
Recente reacties