Hoewel niet echt mijn verzamelgebied, hebben Franse EP’s uit de jaren ’60 iets onweerstaanbaars. Komt het door de mooie hoesfoto’s, de vier nummers op één plaatje of de vurige hoesteksten?
OK, in dit geval hebben we het eigenlijk over een Italiaanse Belg. Op de EP die ik niet kon laten liggen staan twee van Adamo’s bekendste hits: Tombe la neige (nr. 10 in maart 1964) en natuurlijk Vous permettez monsieur? (zijn enige nummer 1 in ons land).
Adamo’s vader verliet na de oorlog Sicilië en ging zoals veel van zijn landgenoten in de Belgische mijnen werken. In ’59 werd het zangtalent van zoonlief Salvatore opgemerkt, in ’62 bracht hij zijn eerste plaatje uit.
Met zijn gevoelige muziek en romantische teksten (Jacques Brel noemde hem ?de tedere tuinman van de liefde?) scoorde hij hit na hit. Wereldwijd verkocht Salvatore Adamo meer dan 90 miljoen platen. In Nederland raakte hij al na ’67 uit de mode en haalde hij nooit meer de Top 40. Adamo is echter met tussenpozen altijd door blijven gaan, en heeft dit jaar zelfs (op z’n 63e) een nieuw album uitgebracht: ‘La part de l’ange’.
Van de prachtige hoestekst wil ik ook graag een stuk met u delen:
Slechts bij hoge uitzondering worden wij, nuchtere Noordelingen door een opmerkelijke gebeurtenis of ontdekking in de Lichte Muze van onze Zuiderburen uit een zelfgenoegzame dommel gewekt.
Wij hebben immers onze eigen sterren, onze eigen hits? Goed, maar er is er één, die het heeft klaargespeeld ons kláár wakker te maken. C’est Adamo.
Een schuchtere jongen met sluik haar, een stem met een opmerkelijk hoog timbre, met flair om een goed chanson te schrijven en zo Italiaans als de ontelbare ristorantes aan de Riviera dei Fiori.
Recente reacties