Old Rare New: The Independent Record Shop is een lofzang op de underground platenzaak. Die zeldzaam geworden bastions van goede smaak, waar je onbekende juweeltjes kunt vinden en waar de medewerkers alleen aan jou bijzondere insiders` tips geven. Het is een fijn koffietafel-bladerboek van groot formaat, met veel afbeeldingen van winkels en platenhoezen.
Het boek bevat enkele langere verhalen, zoals een ‘vinyl-fuelled road trip’ in Amerika, en persoonlijke herinneringen van diverse muziekfanaten over hun bezoekjes aan platenzaken. Daarnaast beantwoorden diverse muzikanten (zoals Will Oldham en Devandra Banhart), DJ’s en journalisten vragen over bijvoorbeeld hun eerste plaat en favoriete muziekwinkel.
Bijna alle geïnterviewden geven aan dat ze het jammer vinden hoe internet het luister- en koopgedrag van muziekliefhebbers heeft veranderd, en dat het een gemis is dat de speciaalzaken voor liefhebbers in rap tempo verdwijnen. De ondervraagden geven echter ook bijna allemaal toe dat ze zelf nauwelijks meer op platenjacht gaan, vooral door de dagelijkse beslommeringen van werk en gezin. Achterin het boek staan lijstjes met aanbevolen Amerikaanse en Britse platenzaken, waarvan er nu vast alweer enkelen de deuren hebben moeten sluiten.
‘Old Rare New’ is vooral een feest der herkenning voor romantisch-nostalgische zielen die behept zijn met het verzamelaarsgen. In het gevoel dat muziekjournalist Byron Coley beschijft kan ik me goed inleven:
“Still, there is nothing quite like walking into a strange little record store in a town far from home and finding a record you’ve been after for so long, you didn’t even remember you wanted it until you flipped through the bin and saw it. There is no similar charge available online, and it can’t be gotten from a CD. It is something unique to vinyl and little stores and the people who live to breathe their air.”
Coley besluit optimistisch: “Our numers may be dwindling (or maybe not), but as long as there are any of us, the independent record stores will never die.”
‘Old Rare New’ is in 2008 verschenen bij Black Dog Publishing, een Londense uitgeverij die zich heeft toegelegd op boeken om van te watertanden over kunst, muziek, fotografie en andere kunsten.
Een minpuntje is de lijmkwaliteit van de uitgave: na een keer lezen is het boek behoorlijk uit elkaar gevallen.
Recente reacties