Tegen bootlegs heb ik weinig morele bezwaren. Ze worden meestal gekocht door verstokte fans die al het officiële materiaal van hun favoriete artiest reeds hebben. Vaak herken je bootlegs van een kilometer afstand aan het knullige artwork. Ernstiger vind ik counterfeits, imitaties van zeldzame platen. Het artwork is meticuleus nagemaakt, nergens wordt vermeld dat het een nieuwe ongeautoriseerde uitgave betreft.
Over dit verschijnsel berichtte Harry Prenger een tijdje terug al aan de hand van Massive Attacks Mezzanine lp. Een ander voorbeeld van deze (vaak Duitse) praktijken is Jeopardy, het debuut van The Sound.
Dit album van de Engelse new wave-groep rondom Adrian Borland verscheen oorspronkelijk in 1980, met bescheiden succes. De reputatie van de band groeide echter met de jaren, terwijl de plaat steeds lastiger te vinden werd. In 2001 verscheen eindelijk een uitgave op cd, die echter ook weer snel out of print raakte. Zowel de cd- als de vinyl-versie zijn inmiddels gewild. Hetzelfde geldt (nog meer) voor het prijsalbum van de band, From the Lion’s Mouth.
Van beide albums zijn dan ook namaakversies in omloop. Bij een Amsterdamse platenzaak trof ik een Jeopardy-lp aan, ogenschijnlijk de originele Engelse persing op Korova (KODE 2). Direct zag ik dat iets niet klopte: hoes en plaat zagen er te nieuw uit, het artwork was te glossy.
Zwarte binnenhoes van originele Jeopardy-uitgave
Witte binnenhoes van ‘nieuwe’ uitgave
In tegenstelling tot het origineel dat ik bezit heeft deze nieuwe uitgave geen bedrukte zwarte binnenhoes, maar een wit inlegvel met dezelfde bandfoto. Vooral de tekst hierop ziet er niet erg scherp uit, als een jpg-bestand met teveel compressie. Hetzelfde geldt voor de letters op de labels van de plaat, die waarschijnlijk van het origineel zijn ingescand. Ondanks zijn leeftijd en krasjes prefereer ik ook het geluid van de échte’ plaat, die helderder en feller klinkt.
Ik heb er geen moeite mee als liefhebbers onverkrijgbare albums ter download aanbieden of op YouTube zetten. Daarentegen vind ik commerciële vinyl-imitaties, zonder royalties voor de artiesten of waarschuwingen voor de kopers, verwerpelijk. Overigens doet Robert Borland, Adrians vader, zijn best om nieuwe reissues van The Sound en Borland mogelijk te maken.
Recente reacties