Een paar maanden geleden verklapte Henk Westbroek dat het Goede Doel een nieuw clublied gaat maken voor FC Utrecht. Natuurlijk zijn er veel meer nummers voor deze club gemaakt, zoals Herman Berkiens De strijd gaat beginnen en recenter Het gevoel dat blijft van Herman Pouderoyen. Onlangs kwam ik enkele andere Utrechtse voetbalsingles tegen.
De gerenommeerde pianist Jaap Dekker en zijn Boogie Set waren verantwoordelijk voor het nummer We geven ’t niet op. De titel slaat op het feit dat FC Utrecht begin jaren ’80 bijna failliet was door ondermeer zwartgeldaffaires en fraudezaken. De club werd onder surseance van betaling gesteld. Na diverse acties, waaronder deze stevig doorstampende single, kon de club een doorstart maken in het nieuwe stadion. De spelerselectie schijnt in het refrein mee te zingen, zo te horen met de opgestroopte mouwen waar FC Utrecht bekend om staat.
The Rackets was een regionale band die actief was van 1974 tot begin jaren ’90. De band trad voor het eerst op bij de opening van het clubhuis van een tennisclub, maar had kennelijk ook affiniteit met voetbal. In 1982 bracht The Rackets het nummer Galgenwaard uit. De hoes laat het pas geopende nieuwe Galgenwaard-stadion zien. Het nummer is een gezellige inhaker met keurig rijmende teksten als: “In Utrecht en omgeving is het voetbal populair / Dat komt door FC Utrecht want ze voetballen met flair / Soms valt er wel een kaartje / Dan geel en soms ook rood / Al is het 4 of 14 / We staan er voor ons brood.”
In mijn collectie heb ik nog een FC Utrecht-gerelateerd nummer, maar dat is hier een wat vreemde eend in de bijt. De Utrechtse rockgroep Braak is vooral bekend van het ambitieuze conceptalbum Suite voor een hypochonder. Hun debuutsingle Uche Uche uit 1978 heeft als B-kant De Bunnikzijde. De Bunnikside staat bekend als de fanatieke kern van de Utrecht-supporters. De tekst van het nummer is wat lastig te ontcijferen door het Utregs accent, maar schijnt wat cynisch te zijn over een middag in het station (“Lekker tussen de massa’).
Recente reacties