Over de datum

Bij de introductie van de compact disc werd hoog opgegeven van de onverwoestbaarheid en lange levensduur (‘minstens 100 jaar’) van het schijfje. Ruim 30 jaar na de eerste demonstratie van de cd, is gebleken dat veel audio-cd’s, maar ook cd-roms en dvd’s, door verschillende oorzaken een beperkte houdbaarheid hebben. Dit geldt niet alleen voor de goedkoopste cd-r’s, maar ook voor professioneel geproduceerde cd’s.

Een bekend fenomeen is disc rot. Deze term werd eerst vooral gebruikt voor gebrekkige cd’s gemaakt door het Britse PDO tussen 1988 en 1993, maar wordt nu in breder verband gebruikt ter aanduiding van chemische processen die optische schijven aantasten. Zie ook het artikel Cd’s en dvd’s slechts beperkt houdbaar (HCC, 2003).

Bij het uitzoeken van een stapel oudere cd’s in m’n collectie stuitte ik al snel op enkele cd’s die hun beste tijd lijken te hebben gehad. Een cd-single van de Dead Kenneys bevat schimmel-achtige bruine vlekken langs de randen, een cd van The Cult laat vreemde spinnenweb-achtige patronen zien (beiden zijn Britse uitgaven uit begin jaren ’90). Een andere cd is bijna doorzichtig geworden. Tijd om al m’n cd’s digitaal te back-uppen (of door vinyl te vervangen)?