Een vrees die veel platenverzamelaars zullen herkennen: dat iemand naast je allerlei zeldzame juweeltjes uit de platenbakken vist. Gisteren liep ik de kringloopwinkel binnen. Een man stond platen uit te proberen op de draaitafel die voor dat doel staat opgesteld. Opeens schalde er ruige, punky muziek uit de speakers. Een nogal primitieve cover van The Who’s My Generation. Het kwam me bekend voor, wat was het ook alweer?
Ik sloop dichterbij om een blik op de zwart-witte hoes te werpen. Niet waar, had die vent gewoon een single van de Speedtwins te pakken? Dit was een van de vroegste Nederlandse punkbands, uit Arnhem. My Generation was volgens mij hun eerste single, met Two Friends op de B-kant. Misschien geen hoogstaande muziek, maar wel een mooi stukje nederpunkhistorie.
Ik koesterde nog lichte hoop dat de Speedtwins niet in zijn smaak zouden vallen, maar even later liep mijn ‘concurrent’ richting kassa. Gelukkig zag ik niet of hij meer schatten had opgediept en evenmin wat de single kostte. Vast niet meer dan een euro of 3. In ieder geval stukken minder dan de 156 euro die een verkoper op Discogs vraagt. Al lijkt dat me zwaar overdreven, onlangs werd het plaatje nog voor zo’n 30 euro op eBay verkocht.
Uit voorzorg kamde ik de winkel nog uit op zoek naar verborgen stapels oude punksingles. Zonder resultaat natuurlijk. Ik ging naar huis met twee ’troostplaten’: Pleasure Ground van The Fatal Flowers (hun 4e en laatste album, miste ik nog op vinyl) en In Front van De Div (had ik al, maar niet zo’n mooi exemplaar).
Recente reacties