Deze gelegenheidsplaat viel mij op door de obscure symboliek op de hoes. Niet zo vreemd, want hij is uitgegeven door een jubilerende vrijmetselaarsloge.
Lees verder
Archives for februari 2014
Vrijmetselaarsfeestplaat
Mr. Sax uit Guadeloupe
Dit plaatje viel me op bij de kringloop door het kleurige abstracte hoesontwerp. Op de achterkant zag ik een label met een adres in Guadeloupe, ook geen dagelijkse kost voor mij. Dus nam ik deze exotische single van de mij onbekende Emilien Antile maar mee.
Lees verder
Toch nog genade
Als (slechts lichtelijk) verslaafd verzamelaar hoop ik altijd iets te scoren. Maar soms lijkt het gewoon niet te lukken. Op de Nijmeegse rommelmarkt was het vinylaanbod niet erg groot. Alleen wat grijsgedraaide hitsingles en dertien-in-een-dozijn compilaties. In het allerlaatste kraampje waar ik keek, vond ik toch iets van m’n gading.
Lees verder
Oefenplaat voor morse
Lang voor YouTube en podcasts werden grammofoonplaten regelmatig gebruikt voor educatieve doeleinden. Over de meest uiteenlopende onderwerpen kom ik platen met instructies of oefenmateriaal tegen. Wat dacht je van een cursus morse?
Lees verder
The Soft Moon (200 stuks)
Nog niet lang geleden was een plaat aardig gelimiteerd bij een editie van zo’n 500-1000 exemplaren. Ik zie echter steeds meer vinyl in ultra-kleine oplagen verschijnen. Soms omdat de muziek zo obscuur is dat er toch niet veel meer exemplaren verkocht zouden worden, soms als gimmick om echte fans te prikkelen. Zo verkocht The Soft Moon slechts 200 exemplaren van een nieuwe single.
Lees verder
Platenzaken-nieuws (februari 2014)
Kort nieuws van het platenzakenfront, met een pop-up store in Tilburg, plannen voor een nieuwe zaak in Breda en verhuizingen van winkels in Deventer en Delft.
Lees verder
Each man kills the thing he loves
Ik las herkenbare zaken voor een platenverzamelaar in een oud verhaal van Jan Rot. Hij beschrijft hoe z’n verzameling singles vrij toevallig begint, als hij twee vuilniszakken vol plaatjes overneemt van een kennis met een kroeg. Vervolgens besteedt Rot uren aan het draaien van z’n bezit en het zorgvuldig onderhouden van de hoesjes. En natuurlijk aan het uitbreiden van zijn bezit.
De single-jacht werd een verslaving. Was ik verdrietig: singles kopen. Was ik gelukkig: singles kopen. In tijden van armoe at ik desnoods elke dag Brinta, maar singles bleef ik kopen.
Rot komt steeds dichter bij zijn streven om alle nummer 1 hits uit de Top 40 compleet te krijgen. Bij het bezoek aan een gigantische platenbeurs, met inmiddels meer budget dan toen hij met z’n hobby begon, slaat de twijfel toe.
En net wou ik Nana Mouskouri’s Only Love en Ryan Paris met Dolce Vita afrekenen, toen ik dacht: alle spruitjes, wat moet ik eigenlijk met die kuttroep?
Bij thuiskomst heeft hij het gevoel dat hij ‘er geen flikker meer aan vindt’. Wat hij als hij de hele boel gewoon wegdoet? Een gedachte die hem ook doet rillen van afgrijzen. Want de plaatjes en hij hebben samen zoveel meegemaakt. Rot concludeert:
Verzamelen is alleen leuk als je nog weinig hebt. En als je merkt dat je op zo’n beurs alles kunt kopen waar je al jaren naar zocht of trots was dat jij het had, tsja… of heb ik last van het oude liedje: each man kills the thing he loves?
Citaten uit “Verzamelen: als je veel hebt is er niks meer aan”, het eerste verhaal in de bundel Rot & Roll (Mammoet, 1992), oorspronkelijk gepubliceerd in Nieuwe Revu.
Of Jan Rot stiekem doorging met het kopen van singles van Nana Mouskouri, is mij niet bekend. Wel weet ik dat hij midden jaren ’90 een leuke serie ‘De platenkast van…’ maakte voor het RTL5-programma Music Scene. De meeste afleveringen zijn voor het nageslacht bewaard op YouTube.
Tot besluit Gavin Friday, die het beroemde gedicht van Oscar Wilde fraai op muziek zette:
Recente reacties