Jazz for profit

Een plaat met jazz uit New Orleans. Normaal gaat m’n muzikale belangstelling hier niet direct naar uit, maar er was een dubbele verleiding waardoor ik de plaat toch niet kon laten liggen. Ten eerste de fraaie grafische hoes, ten tweede het aparte doel waarmee de plaat is uitgebracht.

wepeople1

De muziek op de elpee is live opgenomen tijdens twee dagen in het ‘Royal Orleans Hotel’. Allerlei veteranen uit de locale scene bliezen een partijtje mee, grotendeels zestigers en zeventigers, waaronder trompettist Johnny Wiggs en drummer Louis Barbarin. De nestor onder de deelnemers was Martin Abraham Sr., 88 jaar oud! Ik ben geen jazz-kenner, maar het klinkt als een degelijk swingend geheel, met classics als ‘Purple Rose Of Cairo’.

wepeople2

Wat mijn aandacht echter ook trok, is dat de plaat werd uitgegeven door het ‘Louisiana Department of Commerce and Industry’. Geen regulier platenlabel dus. Deze release had namelijk vooral een politieke en commerciële bedoeling. Op de achterkant staat een toelichting: 

“This is more than just an album of great jazz. It’s also our way of calling attention to Louisiana’s new Constitution and the provisions in it which should be of interest to manufacturers seeking new plant locations.”

wepeople3

Het schijnt dat nieuwe wetgeving in 1974 ervoor zorgde dat er aantrekkelijke fiscale voordelen kwamen voor industriële investeerders, met als motto ’the Right to Profit’. Deze jazz-plaat moest de ondernemers kennelijk lekker maken. Zou hij zijn uitgedeeld op beurzen of verstuurd naar prospects?

Het aantal vermeldingen van deze plaat op internet is minimaal, dus kennelijk heeft hij weinig blijvende indruk gemaakt. Zou ‘We, the People..’ toch een bijdrage hebben geleverd aan het doel om Louisiana te laten opstomen in de vaart der volkeren?