Ik las herkenbare zaken voor een platenverzamelaar in een oud verhaal van Jan Rot. Hij beschrijft hoe z’n verzameling singles vrij toevallig begint, als hij twee vuilniszakken vol plaatjes overneemt van een kennis met een kroeg. Vervolgens besteedt Rot uren aan het draaien van z’n bezit en het zorgvuldig onderhouden van de hoesjes. En natuurlijk aan het uitbreiden van zijn bezit.
De single-jacht werd een verslaving. Was ik verdrietig: singles kopen. Was ik gelukkig: singles kopen. In tijden van armoe at ik desnoods elke dag Brinta, maar singles bleef ik kopen.
Rot komt steeds dichter bij zijn streven om alle nummer 1 hits uit de Top 40 compleet te krijgen. Bij het bezoek aan een gigantische platenbeurs, met inmiddels meer budget dan toen hij met z’n hobby begon, slaat de twijfel toe.
En net wou ik Nana Mouskouri’s Only Love en Ryan Paris met Dolce Vita afrekenen, toen ik dacht: alle spruitjes, wat moet ik eigenlijk met die kuttroep?
Bij thuiskomst heeft hij het gevoel dat hij ‘er geen flikker meer aan vindt’. Wat hij als hij de hele boel gewoon wegdoet? Een gedachte die hem ook doet rillen van afgrijzen. Want de plaatjes en hij hebben samen zoveel meegemaakt. Rot concludeert:
Verzamelen is alleen leuk als je nog weinig hebt. En als je merkt dat je op zo’n beurs alles kunt kopen waar je al jaren naar zocht of trots was dat jij het had, tsja… of heb ik last van het oude liedje: each man kills the thing he loves?
Citaten uit “Verzamelen: als je veel hebt is er niks meer aan”, het eerste verhaal in de bundel Rot & Roll (Mammoet, 1992), oorspronkelijk gepubliceerd in Nieuwe Revu.
Of Jan Rot stiekem doorging met het kopen van singles van Nana Mouskouri, is mij niet bekend. Wel weet ik dat hij midden jaren ’90 een leuke serie ‘De platenkast van…’ maakte voor het RTL5-programma Music Scene. De meeste afleveringen zijn voor het nageslacht bewaard op YouTube.
Tot besluit Gavin Friday, die het beroemde gedicht van Oscar Wilde fraai op muziek zette:
Recente reacties